Boşanma Sırasında Eşe Cinsel İçerikli Mesaj Atmak Cinsel Tacizdir

Yargıtay Boşanma Davası Devam Ederken Ayrı Yaşadığı Eşine Cinsel İçerikli Mesaj Gönderen Eş Hakkında Cinsel Taciz Suçundan Mahkûmiyet Hükmü Kurulması Gerektiğine Karar Vermiştir

Boşanma davası devam ederken eşine rızası olmadığı halde cinsel içerikli mesaj gönderen sanığın eylemi yargıya intikal etmiştir. Türk Ceza Kanunu’nun 105. maddesine göre bir kimseyi cinsel amaçlı olarak taciz eden kişi hakkında, mağdurun şikayeti üzerine, üç aydan iki yıla kadar hapis cezasına veya adlî para cezasına fiilin çocuğa karşı işlenmesi hâlinde altı aydan üç yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. Yani hukuk düzenimiz sırf eşi, nişanlısı veya sevgilisi diye bazı eylemlerin suç teşkil etmeyeceğine ilişkin bir ayrımda bulunmamıştır. Taraflardan birinin rızası yok ise diğer eş cinsel taciz suçunu işlemiş olacaktır. Kaldı ki Yargıtay’a gelen olayda boşanma davası devam ederken ve fiilen kendisinden ayrı yaşayan katılana yönelik rıza dışı cinsel içerikli mesaj gönderiliyor. Konuyu bu yönüyle ele alan Yargıtay, rıza dışı cinsel içerikli mesaj gönderen sanığa cinsel taciz suçundan mahkumiyet hükmü kurulmasına karar vermiştir.

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:

Tüm dosya kapsamına göre, sanığın, aralarındaki boşanma davası devam eden ve suç tarihinde fiilen kendisinden ayrı yaşadığı anlaşılan katılana yönelik 26.07.2014 tarihli tespit tutanağına konu cinsel içerikli mesajları cep telefonu aracılığıyla gönderdiği ve TMK’nın 197. maddesinin boşanma aşamasındaki eşlere ayrı yaşama imkanı tanıyıp, bu süreçte katılanın sanığın taciz içerikli eylemlerine açıkça rızasının bulunmadığının anlaşılması karşısında üzerine atılı suçtan mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken yerinde olmayan yazılı gerekçeyle beraatine hükmedilmesi, Kanuna aykırı, katılanın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA 24 .11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi. (Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/3624 E., 2022/10481 K.)