Yargıtay, Hatırlatıldığı Halde Görevini Hiç Yerine Getirmeyen İşçinin İş Sözleşmesinin Haklı Olarak Feshedilebileceğine Karar Verdi. Bu Durumda İşçi Kıdem ve İhbar Tazminatına Hak Kazanamaz
İşçinin hatırlatıldığı halde görevini yapmamakta ısrar etmesi hali İş Kanunu’nun işverenin haklı nedenle derhal fesih hakkını düzenleyen 25/2-h maddesinde düzenlenmiştir. Buna göre işçinin yapmakla ödevli bulunduğu görevleri kendisine hatırlatıldığı halde yapmamakta ısrar etmesi işverene derhal haklı nedenle fesih hakkı vermektedir.
Uyuşmazlık işverence yapılan feshin haklı olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/II-h. bendindeki düzenlemede işçinin yapmakla ödevli bulunduğu görevleri kendisine hatırlatıldığı halde yapmamakta ısrar etmesi hali mevcuttur. İşverenin yönetim hakkı kapsamında verdiği talimatlara işçi uymak zorundadır.
İşçinin talimatlara uymaması işverene duruma göre iş sözleşmesinin haklı ya da geçerli sebeple fesih hakkı verir. 4857 sayılı Kanun’un 25/II-h. bendi işçinin yapmakla ödevli bulunduğu görevleri kendisine hatırlatıldığı halde yapmamakta ısrar etmesini bir haklı fesih sebebi olarak kabul etmektedir. Buna karşılık 4857 sayılı Kanun’un gerekçesine göre, işçinin işini uyarılara rağmen eksik, kötü veya yetersiz olarak yerine getirmesi geçerli fesih sebebidir. İşçi görevini uyarıya rağmen hiç yerine getirmezse işveren haklı sebeple derhal, eksik, kötü yetersiz bir biçimde yerine getirirse süreli geçerli fesih hakkını kullanabilecektir.
Dosyada bulunan şahit beyanları ve yazılı delliller dikkate alındığında davacının davranışı görevini gereği gibi yerine getirmemek şeklinde değerlendirilmelidir. Gerçekleşen eylemler haklı fesih sebebi oluşturacak ağırlıkta olmamakla birlikte işyerinin normal işleyişini ve yürüyüşünü bozan iş görme borcunun gerektiği şekilde yerine getirilmesini engelleyen hallerden olup geçerli fesih sebebini oluşturmaktadır. Bu fesih şeklide işçinin kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmasına engel teşkil etmemektedir. Bu sebeple ihbar ve kıdem tazminatı isteklerinin hüküm altına alınması gerekirken yazılı gerekçe ile reddedilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, (Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/25813 E., 2014/35243 K.)
Bir yanıt yazın